زندگی بعضی وقت ها چیزهای بدی به آدم یاد می دهد. حتی اگر سال ها سعی کرده باشی برای خودت ارزش سازی کنی و رفتارهایت را انسانی. یکی از چیز های زشتی که من امروز فهمیدم این بود که گاهی برای زنده ماندن و کار پیش بردن باید دروغ بگویی ،چون چیزی است که مخاطب برای توجیه خودش می خواهد بشنود و تو و شرافت و زندگی ات پشیزی نمی ارزید. نتیجه اخلاقی این که زین پس من دروغ نمی گویم ، «مگر این که لازم باشد.» با رعایت حقوق آقای پدر که از وقتی یادم است همین را می گفت.